Dit werk is geïnspireerd op de relaties binnen de groep mensen die
tijdens WWII een periode op de onderduiketage in Castrum Peregrini, aan de Herengracht in Amsterdam doorbrachten. Het begon met het visualiseren van de kijklijnen - van de straat
af het appartement in. Overdag moesten de onderduikers onder deze ‘lijnen’
blijven om niet ontdekt te worden.
Ons collectieve geheugen kent WWII als een zeer negatieve gebeurtenis in
de geschiedenis – in dit werk belicht ik de situatie vanuit het gegeven dat
deze groep mensen ook zeer bijzondere, levenslange en vrije relaties met elkaar
hebben opgebouwd – wat juist ook door die afgesloten situatie kon ontstaan.
Tijdens rondleidingen kon het publiek zelf ervaren welk effect de (nu fysieke)
kijklijnen op de mensen in de onderduik etage toen had – en ook nu zal hebben op
mensen die zich in een zo'n zelfde ‘afgesloten’ situatie bevinden.
 |
De in-situ installatie - onderduiketage - Castrum Peregrini juli 2014
|
En de video opgenomen in de onderduiketage in samenwerking met alt violist Oene van Geel, danser Kenzo Kusuda, en Lars Ebert.
 |
| Filmstil SIGHTLINE |
PROCES:
 |
| Mei 2014, opbouw van de 'kijklijnen' van de straat af het appartement in |
25.04.14 - Stoffen, kleur, boeken en kunst dit zijn de eerste dingen die me
opvallen op deze plek, Gisèle van Waterschoot van der Gracht lijkt een uitgesproken
smaak te hebben gehad bij het inrichten van haar appartement in 1940. Ik kan de
groep mensen bijna horen als ik naar de afgesleten stoffen kijk.
 |
locatie onderzoek - onderduiketage CP
01.05.14 - Vandaag viel me tijdens mijn onderzoek
op dat als je onder de kijklijnen - van de straat af het appartement in - moet
blijven dat de vloer een interessant schaduwspel wordt. Het driehoekige
appartement, met de lage raamkozijnen geeft lange, scherpe en complexe lijnen
weer.
|
